De koningen of narren van het voetbal?

 De nieuwe voetbalcompetitie trekt zich dit weekend op gang, maar op tv zullen nog niet veel liefhebbers de matchen live kunnen volgen door een dispuut over de rechten. Jammer voor de voetballiefhebbers, maar zelf vind ik het niet erg. Ik hou wel van voetbal, maar die topvoetballertjes moet ik niet. Omhooggevallen ettertjes met doorgaans weinig herseninhoud en alleen maar geïnteresseerd in geld en uiterlijk vertoon. 

Ze willen liefst maandelijks met een nieuwe, opzichtige en dure auto rondscheuren, bewonderend nagestaard door hun fans die zich de snoep uit de mond moeten sparen om toch maar een toegangsticket tot het hedendaagse Colosseum te kunnen betalen. En af en toe wordt zo’n dure bak dan in de prak gereden, onder invloed van drank of te hoge snelheid. Of ze jagen hem door de muur van een sporthal.

En dan die kapsels. Hangende en staande dreadlocks, een dot, haarbandjes of kantklosattributen, de ene een geel kapsel, de andere een groen. Veel voetballers spenderen wekelijks meer tijd bij de kapper dan op het trainingsveld. Ze proberen elkaar de loef af te steken in excentriciteit, scoren bij de vrouwen is belangrijker dan de bal tegen de netten trappen. Als ze al eens een goal maken, dan hollen ze naar de rand van het veld om daar als een gesarde aap in een dierentuinkooi tegen de toeschouwers te staan gesticuleren en brullen. En trekken ze hun shirt uit, om te tonen dat ze de afgelopen week weer een extra tattoo hebben laten krassen. Met een boodschap die ze zelf niet begrijpen.

Is ’t u ook al opgevallen wanneer ze op het veld of langs de zijlijn met elkaar of de trainer praten, dat ze dan hun hand voor de mond houden? Da’s gewoon om te verbergen dat ze eigenlijk niets te vertellen hebben. En toch zullen ze weer tot eind volgende lente met alle aandacht gaan lopen.
Neen, ik hou van het spelletje, maar die spelertjes, die moet ik niet.
(Rik D. Dorpsfilosoof)85884