Op zoek naar schrijvers van hier: Jan Troosters

In de eerste aflevering van zijn zoektocht naar het graf en de herinnering aan schrijvers/literatoren van Heusden-Zolder, strijkt Theo Dirix vandaag neer bij zijn voormalige mentor Jan Troosters.

Bij leven woonde hij in mijn straat, bij dood was hij verdwenen: Jan Troosters (30 april 1925 - 25 december 2000), regisseur, acteur, en niet alleen mijn ere-leraar bij de Stedelijke Muziekacademie van Beringen en eerder in Koersel.
Hij bracht mij de smaak van het podium en de honger voor literatuur bij. Van de ontelbare gedichten die ik van hem van buiten moest leren, herinner ik mij nog hele flarden.

     “Vrouw Griese trok staag met haar ossen naar west, met huisraad en kind op de             vlucht voor de pest.”
“En daar, op die weg, in een triestige nacht, heeft haar een troep soldenieren verkracht. Ze weerde zich heftig, ze schopte, ze beet … Niet één van die vreemden doorvoelde haar leed. Ze heeft nog een reutel van weerzin geslaakt, is weken nadien pas uit ijlkoorts ontwaakt, gebroken in ’t gruwelijk gevecht met de pest, die haar heeft geveld aan de slagboom naar west.” 
“Vrouw Griese heeft zich voor een sherman gegooid Vrouw Griese rust vredig, na opperste nood; in haar werd de vrouw en de moeder gedood.  En duizenden Grieses in noord en in west staan huiverig voor de eigen ballade der pest.” 

Met de poëzie en replieken die tot vandaag in mijn hoofd spoken -Klemtoon hier, klemtoon daar, en let op je intonatie- richt ik hier en nu een denkbeeldig monument voor Jan Troosters op. 
(Met dank aan Lut Daniëls voor foto’s uit zijn tijd bij Sint-Bona.)78612