De mijnwerkerssoep is weer te verkrijgen

De laatste mijn mag dan in 1992 gesloten zijn, het erfgoed wordt volop gekoesterd en in ere hersteld. Ook het 'culinaire' erfgoed, denk maar aan de putcervela, de putkebabbels, het koolputtersbrood, enz. En nu is ook de mijnwerkerssoep weer boven water gekomen, ze staat op de kaart in restaurant Lavandi op het mijnterrein. Patrick Sas, die voortdurend grasduint in het mijnverleden, ging op zoek naar het recept van de mijnwerkerssoep. "We wisten dat het een krachtige maaltijdsoep was die de mijnwerkers wapende voor het harde werk dat hen te wachten stond. Ik ben dan een aantal mijnwerkersvrouwen gaan opzoeken in verschillende woonzorgcentra in de regio. Zij gaven mij tips hoe de soep bereid werd. We hebben dan verschillende recepten geprobeerd en zijn met verschillende potjes soep opnieuw langs de woonzorgcentra getrokken om de vrouwen te laten proeven. Op basis van hun reacties zijn we dan tot het recept gekomen."

Eigen groenten

De soep is samengesteld met groenten, die ze destijds uit hun eigen tuintjes haalden, en die konden verschillen naargelang het seizoen. Ze zijn grof gesneden want een mixer bestond destijds niet. Daarin werden stukken vlees gestoken, van een duif of vethaan. Duiven zijn tegenwoordig moeilijk te krijgen dus worden brokken kippenvlees in de soep gedaan, wat er een krachtige bouillon van maakt. Het wordt geserveerd met donker brood en een klontje boter dat in de soep wordt gedaan. In de Lavandi zijn de kok en personeel alleszins enthousiast over het recept en ook de eerste reacties zijn positief. 81022