Een zware reis door Congo (2)

De trip naar Panzi waar het ziekenhuis ligt, is geen plezierreisje voor Linda en Jeroen. Bovendien moet je er ook rekening houden met de ‘relatieve stiptheid’ van de chauffeurs. Een eenzaam parcours leidt langs kleine dorpjes in een temperatuur van 35 graden, waarbij een cola in een café uiteindelijk ongelooflijk smaakt. In Panzi wachtte hen een echte intocht. Voorafgegaan door twee motards werden ze opgewacht door een mensenmassa. Er was een fanfare en een dansende menigte, het plaatselijke Rode Kruis zorgde in al dat enthousiasme voor de veiligheid door een kring om de blanke bezoekers te vormen. Aan het ziekenhuis stond een eretribune opgesteld en kregen ze toespraken van de notabelen van het dorp te horen. Naast wat symbolische geschenken kregen ze elk een duif in de handen gestapt, naar verluidt betekent dat lokaal een grote eer. Een bijzonder moment brak aan toen Diane-Paul bloemen overhandigde aan Linda. De naam van het meisje zegt heel wat, want het werd geboren tijdens een vroeger bezoek van Diane Mombers en Marie-Paule, de echtgenote van dokter Luc Geutjens. Na nog wat plichtplegingen werd het verblijf opgezocht. Linda kreeg onderdak in het klooster van de missiezusters, maar omdat daar geen mannen mogen slapen moest Jeroen in heel wat minder comfortabele omstandigheden in een huisje verblijven. (morgen meer)19560